Als een meesterknecht trekt de fietsende gids Kurt Titeca zijn gezelschap met veel enthousiasme op sleeptouw door de frontstreek. Het resultaat: een battlefield tour gekruid met heroïsche wielerverhalen.
Het is vandaag prachtig weer, we hoeven dan ook geen rekening te houden met de wind op onze fietstocht door de frontstreek. Bij de eerste gasaanvallen honderd jaar geleden konden de soldaten niet anders. Of ze werden het slachtoffer van hun eigen vernietigingswapens.’ De Amerikaanse herdenkingstoeristen Nerea en Richard zitten nog niet half op hun fiets, maar worden wel al geconfronteerd met de bittere realiteit van de Groote Oorlog. En dat bij de bespreking van de dag. Faut le faire!
Geboren verteller en gids Kurt Titeca zal de dertigers vandaag 45 kilometer door Vlaamse Velden loodsen. Dat deze tour geen voorgekauwde pap is, blijkt al wanneer na enkele minuten een synergie ontstaat tussen de voormalige wielerjournalist en het Amerikaanse koppel dertigers uit de buurt van New York. Zij is een Black Hawk-pilote in het Amerikaanse leger, hij de aanvoerder van een tankdivisie die het ooit nog in onze contreien als profrenner wilde maken. ‚Op de fiets geraak je gemakkelijker aan de babbel. Een gidsbeurt is op die manier geen kwestie van eenrichtingsverkeer, maar een kruisbestuiving. Met een gepersonaliseerde tocht als resultaat.’ Kurt laveert onderweg dan ook even moeiteloos tussen de boomstronken op de onverharde paden, als tussen de flarden geschiedenis van de Groote Oorlog en heroïsche wielerverhalen uit de streek. Kurt spuit anekdotes. Nu eens over een dramatisch liefdesverhaal van een gesneuvelde soldaat die zijn eerste kus nooit zou geven aan zijn grote geliefde. Dan weer over zijn kindertijd met de slee op Hill 60 om over te gaan naar de wielerstrijd op het domein van Bellewaerde wanneer we rijden over de laatste meters van de teloor gegane cyclocross op het pretparkdomein. De Amerikanen hangen aan zijn lippen. En ook zij vertellen tussendoor met mondjesmaat over hun leven in oorlogsgebied in Irak en Afghanistan waardoor de brandende actualiteit ook niet is weg te slaan uit het gesprek. De bittere ernst wordt tussendoor weggespoeld met een Belgisch biertje, dat even later weer wordt afgefietst. Dit is een gezonde battlefield tour in openlucht. De frontstreek verkennen met de fiets heeft trouwens nog meer voordelen, merk je in de loop van de tocht. Je geraakt overal gemakkelijk tussen met je tweewieler. Het gaat gemoedelijker dan een verkenningstocht met de auto, maar sneller dan wandelend. En de streek, die ruik je en voel je zelfs als je weer eens een nijdig heuveltje op moet fietsen. Kurt wijst Richard en Nerea in de verte ook naar de Kemmelberg en andere heuvels. Hun reputatie bij wielerliefhebber en cyclosportieven stak duidelijk al de oceaan over.
Ook meerdaagse tochten
Kurt nam zijn gezelschap op enkele uren tijd mee op een tocht langs Middeleeuws Ieper, naar Essex Farm, de loopgraven te midden van de industriezone en ‚t Hooghe. Door de bossen heen gaat het tenslotte richting Hill 60, waarna onder de Menenpoort teruggekeerd wordt naar het station. Maar er is ook mogelijkheid om op een meerdaagse tocht te trekken. Ook dan wordt het gewenste pakket samengesteld. De nadruk kan liggen op het wielrennen met bijvoorbeeld een verkenning van de kinderkoppen van Parijs-Roubaix, maar ook een meer geschiedkundige invalshoek in combinatie met wat beweging op de fiets hoort bij de mogelijkheden.
Het soldatenkoppel is alleszins meer dan tevreden. Een glimlach en een gezonde fietsblos zijn daarvan de indicatoren. ‚We hebben ons vandaag sportief uitgeleefd en kregen een mooie blik op de Westhoek en zijn oorlogsverleden.’ Zelden een gids zijn groep zien kussen, maar bij het afscheid is te zien hoe op korte tijd een band is gesmeed. Op een dagje fietsen met onbekenden krijg je al snel het gevoel van samen uit, samen thuis. Met de fiets als bindmiddel.